Gelieve niet over botten te lopen...

De een-na-laatste dag in Cambodja was voor mij een van de redenen om naar Azië te reizen: de Killing Fields en de Tuol Sleng gevangenis. De Killing Fields in Choeung Ek, net buiten Phnom Penh zijn hét symbool van de misdaden die de Khmer Rouge in Cambodja heeft begaan. Het is een omheind terrein dat nu, rustig slenterend door de zon, meer op een verouderde tuin lijkt dan op een groot massagraf. Tussen 1975 en 1979 zijn hier echter ongeveer 17.000 mensen vermoord door de Khmer Rouge. Van de 129 massagraven zijn er 86 opengelegd. De rest is tot op de dag van vandaag nog ehm.. 'gevuld'.

Doordat ik een boek (Children of Cambodia's Killing Fields, Memoirs by survivors) heb gekocht wist ik al wat achtergronden van de plek. Deze kennis en de audioguide op locatie zorgden ervoor dat ik een goede indruk kreeg van de gebeurtenissen. De 8000 schedels in het herdenkingsmonument bevestigden de gebeurtenissen nog eens. Maar het meest bizarre vind ik dat er na 36 jaar nog elk jaar botten en kleding naar boven komt door het regen en kleine aardverschuivingen tijdens het regenseizoen. Sommige botten en kleding komt precies op het voetpad boven. Elke drie maanden worden deze botten verzameld en dus van het pad gehaald. Tot die tijd staat er een simpel bordje: "Don't step on bone".

Na de Killing Fields zijn we naar de Tuol Sleng gevangenis gegaan, ook bekent als S21-prison. Deze gevangenis, op het terrein van de voormalige Tuol Svay Prey High School, was de grootste gevangenis van de Khmer Rouge. 14.000 gevangenen gingen naar binnen, 7 gevangenen kwamen er na de Vietnamese bevrijding in januari '79 levend uit... Heel apart en misselijk makend om te zien hoe ze een school ombouwen tot gevangenis, martel- en moordplaats. In sommige kamers zijn er nog bloedresten op de vloer te zien en de foto's van gemartelde en vermoorde gevangenen maken het er niet vrolijker op. Desalniettemin was het voor mij als oorlogsfanaat iets dat ik deze reis zeker niet had willen missen. Als je in Cambodia bent mag je dit niet missen!

Nu zijn we in Ho Chi Minh City, Vietnam en rollen we de volgende oorlog in: de (misschien iets bekendere?) Vietnamoorlog. Van de grote, gezellige groep zijn we nog maar met zessen over maar het is gelukkig nog steeds super leuk onder elkaar.

Danny en ik hebben vandaag heel de dag door Ho Chi Minh gesjouwd met als hoogtepunt het War Remnants Museum. Dit museum laat met vooral heel veel foto's zien hoe de oorlog verlopen is. En aangezien het een communistisch land is, kan er niet vaak genoeg herhaald worden welke oorlogsmisdaden Amerika hier begaan heeft tegen de 'Vietnamese patriotten'. Natuurlijk is Amerika hier niet bepaald lief geweest, maar in het museum werd het wel erg zwart-wit neergezet. Wel weer super interessant en leerzaam!

Een paar feitjes? Vooruit, omdat het weekend is. Amerika heeft miljoenen liters chemische zooi, o.a. Agent Orange, gedropt op Vietnam. Als ik het goed onthouden heb 90 miljoen liter. 85 gram is al genoeg om een stad van acht miljoen inwoners te doden. Drie miljoen Vietnamezen zijn tijdens de oorlog omgekomen, twee miljoen zijn gewond geraakt en 300.000 zijn vermist. Na de oorlog zijn er door onontplofte explosieven nog meer dan 42.000 mensen omgekomen en meer dan 62.000 gewond geraakt. Naar schatting was er 600.000 ton aan bommen achtergelaten, waarvan veel nu nog in het land ligt.

Dit lijkt me wel weer even genoeg depressieve teksten. Wij gaan morgen naar de Cu Chi tunnels, de voormalige Viet Cong tunnels. Maandag nog een dag Ho Chi Minh en dinsdag stappen we weer op de bus. Adios, hopelijk volgende keer weer een wat vrolijkere blog!