Spelen met een AK47 en musjes op een dakpan.

De tweede dag in Ho Chi Minh hebben we de Cu Chi tunnels bezocht. Dit is een tunnelstelsel van in totaal 200 km dat gebruikt is door de Viet Cong om de Amerikanen te bestrijden. Geen droevige feitjes net als de vorige blog, maar veel bewondering voor de communistische strijders. Hoewel voor een verkeerd doel (oorlog, doden, geweld, communisme), waren de Vietnamezen enorm vindingrijk in het bouwen van vallen, doorgangen en hinderlagen. Ik kan me nu heel wat beter voorstellen waarom de Amerikanen deze oorlog verloren hebben! Als kers op de taart was er een shooting range. Danny en ik hebben even met een AK47 mogen spelen. Zeker voor herhaling vatbaar, volgende keer een machinegeweer of M1 Garand? Hopen dat er nog een mogelijkheid komt.

Onze laatste dag hebben we lekker rustig aan gedaan. Na een goede nachtrust zijn we de stad ingelopen en bij het Opera House hebben we de beste koffie op tot nu toe. Vietnamese koffie is bij deze goedgekeurd. Heb meteen een halve kilo meegenomen voor thuis. Daarna hebben we een geocache gedaan. Hoewel ik er niet veel van begrijp is het een soort schatzoekerij via een app. In Ho Chi Minh lag de kleinste geocache ter wereld en we hebben hem gevonden bij de kathedraal. 's Avonds lekker gegeten, een biertje gedronken en onze tas gepakt.

Na Ho Chi Minh zijn we naar Da Lat gereden. Deze stad is gesticht door de Fransen als vakantieoord. Het ligt op 1500 meter hoogte waardoor het 's avonds bijna vriest. Het werd 17 graden! Brrrrr...

Dé activiteit in Da Lat is canyoning. Wat was dat gaaf! Abseilen van rotswanden en watervallen, van watervallen glijden, van 10 meter hoge rotsen afspringen en wandelen door mooie natuur. Aan het eind van de dag was ik wel helemaal gesloopt, maar 't was het zeker waard. Als avondeten ben ik met onze gids, een Nieuw-zeelander en een Canadees bij een lokaal tentje gaan eten. Volgens onze gids zou het best kunnen dat wij de eerste blanken zijn die daar gegeten hebben. Op tafel kwam een soort van barbecue met een dakpan om je vlees op te bakken. We hebben een soort konijn, geitenborst en (hele) musjes op. Weer een ervaring rijker! Ik zal bij de foto's op de blog de musjes laten zien.

Op donderdag 16 april (woow, ben alweer over de helft van de reis!) zijn we naar Bai Xep gereden, een klein vissersplaatsje aan de kust met maar 3000 inwoners. We hebben hier een dagje genoten van de zon, hangmatten, strand en de zee. Verder heb ik een uurtje mogen proberen om te roeien in een typisch vietnamees rond bootje. Zo'n bootje is het beste te beschrijven als een pothelm. Maar dan veel groter en omgedraaid. Ze roeien die dingen met maar een spaan. Resultaat? Zweten, blaren en vooral heel veel cirkels draaien. Wel tof om geprobeerd te hebben.

Vandaag zijn we na een lange dag in Hoi An aangekomen. De verwachting is dat dit weer een van de hoogtepunten van de reis wordt. In de volgende blog laat ik weten of die verwachting werkelijkheid is geworden. De eerste indruk is in ieder geval goed.

Onderweg naar Hoi An hebben we nog het dorp My Lai in de Son My gemeenschap bezocht. Op 16 maart 1968 hebben de Amerikanen hier 504 mensen vermoord en hun huizen platgebrand. Nouja vermoord... Zeg maar in koele bloede afgeslacht. Met helikopters kwamen ze om 6 uur in de morgen aan met de opdracht om op alles te schieten wat bewoog. Hoewel er op de plek alleen nog fundamenten van de vroegere huizen te zien zijn, is het toch apart om er rond te lopen. De foto's in het museum geven een goed beeld van de slachtpartij.

Nu dus wat relaxte dagen in Hoi An voor de boeg, voordat we verder reizen richting Noord-Vietnam. Tot blogs!